PLAY DEAD

"So long as men can breathe or eyes can see, So long lives this, and this gives life to thee."
(Shakespeare, sonnet 18)

Choreography: Wubkje Kuindersma
Dancers: Nele Deckx & Valerija Kuzmica
Stage: Edwin Kolpa & Wubkje Kuindersma
Costume-design: Bregje van Balen & Wubkje Kuindersma
Costume realisation: Nicola Reid
Light design: Peter Lemmens & Wubkje Kuindersma

Production: Korzo & NDT / Netherlands Dance Theatre
Premiere: 14 november 2014 Korzo Theatre The Hague (NL)
Further performances: 14-22 november + 13 november Try Out

¨Kuindersma delivered an imaginative and haunting work...¨
Dance Europe

¨Existentialism is pushed to its limits as existence becomes unbearably immortal...¨
Dance Europe

©photo: robert benschop

DANCE EUROPE - Ali Mahbouba
KORZO/NDT Here we live and now - The Hague

¨.....Less is more, and this applies to programme notes too. For of the four works presented in Korzo’s Theatre’s Here we live and now showcase of young talent working in the Hague, the one with the briefest of notes was the one that inspired the imagination the most. For her Play Dead, Wubkje Kuindersma chose just the last two lines of Shakespeare’s famous sonnet 18: ¨So long as men can breathe , or eyes can see, So long lives this, and this gives life to thee.¨ A love immortalised by a poem, but for Kuindersma, it is perhaps this immortal eternity, where death has no play, that drives her two women to madness. In loosened straitjackets, they pull at the sleeves to form circles with their arms way back overhead. They compulsively shake their heads as if possessed, and a dancer obsessively covers her face with her hand, as if hoping to see another reality each time she turns away from it. Existentialism is pushed to its limits as existence becomes unbearably immortal. What to do to pass away the time but play with the idea, indeed the wish, of how it is to be dead? Kuindersma keeps a tight rein on the structure with an austere economy of ideas, with the exposition of the motifs given by each dancer, before they are developed and intertwined as the two interact and semi-embrace. A long, wound rope acts as a sort of Wagnerian cord of destiny, and the dancers frantically writing in the air also hints a wish to shape their fate. Kuindersma delivered an imaginative and haunting work, with Valrija Kuzmica and Nele Deckx turning out a compelling performance- perhaps as child zombies locked in an endless time loop, as at the end one says. ¨and next time you will be me and i’ll be you……..¨

©photo: robert benschop

VOLKSKRANT - Mirjam van der Linden
".... Sterker wat dat betreft zijn Play Dead van Wubkje Kuindersma en (d)elusive minds van Fernando Hernando Magadan, die beiden ook al behoorlijk wat meer choreografieën op hun naam hebben staan.

LEVEN EN DOOD
Verwarring speelt ook een rol bij Kuindersma. Zij schept een sterk suggestieve wereld met enkele eenvoudige maar visueel krachtige beeldelementen: een streng vierkant zwart blok, een zachter aandoende cirkel van opgerold zwart touw (dat later in de woorden 'play' en 'dead' en in de vorm van een hart wordt gelegd) en leverkleurige jurkjes met aan één kant een veel te lange mouw.
De twee danseressen horen bij elkaar als leven en dood. Hun soms schokkerige bewegingen versterken het idee van een dwangbuis, van een geest in de knel. Die toch telkens weer de ruimte opzoekt en vrij beweegt. Een citaat uit een sonnet van Shakespeare over onsterfelijkheid omarmt deze choreografie over levenslust en scheppingsdrang......"